‘Design your own life’ las ik onlangs ergens op het internet. Over weten dat er meer in je zit, maar dat het er nog niet helemaal uitkomt. Minder zorgelijke gedachten en meer vrije tijd om te doen wat je leuk vindt. Meer rust in je hoofd. Design your own life: Geef zelf (opnieuw) vorm aan je leven.
Dat stukje vrije tijd triggert mij dan meteen. Ik spring direct in de aanval-modus bij die term. Vrije tijd heeft voor mij een negatieve klank. Ik krijg dan visioenen van vakanties, luieren, verveling, leegte, doelloosheid, afglijden, depressie. Zie je de neerwaartse spiraal? I know, I know dat is beeldvorming. En iets persoonlijks. Ik moet gaan werken aan een ander beeld van ‘vrije tijd’. Vrije tijd kan ook zijn: tijd om te genieten, na te denken, veranderingen in te zetten, je leven opnieuw vorm te geven.
Trendsetter
Verrek, dat is het! Eigenlijk heb ik dat altijd al gedaan. Ben ik dus een trendsetter!
Ik heb me altijd aangepast aan de situatie die op dat moment nodig was. Vroeger had dat te maken met het welzijn de kinderen. Nu meer met mijn eigen welzijn. Om te blijven groeien, en vooral bloeien, moet je soms iets veranderen. Maar zit je in de waan van de dag dan is daar geen ruimte voor. Niet in mijn hoofd tenminste. Zo was het eind vorig jaar. Ik werkte 60 tot 70 uur per week. Begrijp me niet verkeerd; dat voelde goed. Mijn bedrijf zat eindelijk flink in de lift en ik hou van mijn werk. Mijn parttime baan was erg leuk. Ik zat heerlijk in mijn velletje (dat toen iets strakker zat dan nu, hahaha). Totdat mijn oudste zoon ziek werd en ik uit mijn ritme raakte. Dat was achteraf gezien het begin van een nieuwe ‘rust en reset’ periode. Ik werd zelf ziek, kreeg een burnout (volksziekte nummer 1 tegenwoordig) en viel in een zwart gat. Van 70 uur naar 15 uur met veel pijn en moeite. Want er liepen opdrachten. Die moesten toch af. Paniekaanvallen bij elk telefoontje. Wat willen ze toch van me? Ik wilde hard wegrennen voor alles en iedereen.
Black hole
Even pas op de plaats. Rust. Reset. En dan krijg je letterlijk ruimte om zaken te overzien. Ben ik nog tevreden met hoe het nu loopt? Of moeten er dingen veranderen? Ik vind mijn werk toch leuk? En dit is toch waar ik al die jaren naartoe heb gewerkt? Hoe kon dit nu gebeuren? Dat was in de ‘black hole’. Zoals een bloembol die in de grond zit en zwart ziet om zich heen. Maar een bloembol komt altijd uit. Die groeit, groeit en groeit totdat ie uiteindelijk boven de grond komt en het licht ziet. Dan kan de bloem weer bloeien.
En dat is wat ik ga doen. Ik zit weer in een groei-fase (beetje te letterlijk op dit moment) en sta op het punt te gaan bloeien. You just wait and see!
