Ik ben een echte koffieleut. Heb serieuze opstartproblemen zonder mijn twee kopjes cafeïne direct na het ontwaken.
Jarenlang had ik de beschikking over een luxe bonenapparaat; het was mijn blinkende trots op het aanrecht. Nu moet ik me helaas al een aantal maanden behelpen met een aftandse, blauwe Senseo. Eentje van het eerste uur nog. Node mis ik het crème-laagje, waardoor het aroma al vervolgen is voor ik het heb kunnen opsnuiven. Af en toe haal ik mijn hart op aan de geurige en hemels smakende bonenkoffie afkomstig uit het schandalig dure inbouwapparaat van mijn vriend. Zalig!
Echter, voor welk apparaat ga ik zelf kiezen deze keer? Een volautomaat laat mijn huidige budget helaas niet toe. Wat dan wel? Er zijn tegenwoordig zoveel keuzes..al snel zie ik door de bonen de koffie niet meer. De ouderwetse filterkoffie is lekker, maar niet meer hip. Oploskoffie is géén optie!
Op bezoek bij deze of gene probeer ik alle mogelijke varianten koffie en bijbehorende machines uit. De Dolce Gusto is hot en een sieraad voor het aanrecht, maar de smaak krijgt mij niet enthousiast. Ik ben een zwarte koffiedrinker. Het pure spul dus zonder de suiker (en melk) om met de beroemde woorden van vof De Kunst te spreken.
Tijdens een Pieterpadwandeling kom ik terecht in een café in het gehucht Slek. Daar schenkt de antieke dame achter de bar een ‘kleintje koffie’ op. Dat het nog bestáát! Een éénkops filterbakje van plastic met onderin een afgepaste hoeveelheid gemalen koffie wordt op het kopje geplaatst. Even wat water opschudden, dekseltje erop en na enkele tientallen seconden heb je een ‘vers’ kopje koffie. Een vleugje nostalgie, maar absoluut niet praktisch.
De reclame met George Clooney trekt mijn aandacht. Deze charismatische man laat mij zeker wel warm lopen voor het nespresso-systeem. Ik stel mezelf voor als miss Volluto…..zucht…als ik hem erbij krijg ga ik direct overstag!
Maar…wat zeur ik eigenlijk? Mijn eigen vriend noem ik graag plagend Georgie; met een beetje (veel) fantasie èn zijn nieuwe kapsel heeft hij namelijk best wat weg van de beroemde knapperd met hese stem. Alsof het me gegund is loop ik tijdens mijn zoektocht naar een heel ander keukenapparaat, per toeval een zwaar afgeprijsd nespresso exemplaar tegen het lijf. Zonder toeters of bellen. Alleen een knop om de hoeveelheid water per kopje te regelen. Ik bedenk me geen seconde en ga over tot de koop. Nu kan ik genieten van een lekker bakkie Volluto, Livanto of sterke Ristretto. En dan ook nog in gezelschap van mijn eigen Clooney-kloon.
Hemels genot binnen handbereik!
